تعیین مهارت برجسته در سرویس کوتاه بک هند بدمینتون: چالشی در نظریه طرحواره اشمیت

یافته­های جدید نشان داده­اند تمرینِ زیاد یک مهارت، موجب توسعه بازنمایی حافظه­ای خاصی می­شود که به دلیل اجرای بالایش، نسبت به بقیه مهارت­های همان طبقه، منحصربه­فرد می­شود و مهارت برجسته نام  می­گیرد. هدف این پژوهش بررسی ظهور مهارت برجسته و بازآزمایی فرضیه زمینه بینایی با استفاده از بازیکنان بدمینتون در سه سطح مهارت (خبره، ماهر، کم­تجربه) و تکلیف سرویس کوتاه بک­هند با دو وضعیت محیطی (زمین معمولی و پوشیده) بود. آزمودنی­ها (هر گروه 10 نفر، میانگین سنی 85/3 ± 13/23) 100 سرویس را از 5 فاصله (5/1، 2، 5/2، 3، 5/3 متری از تور) در هریک از موقعیت­های محیطی اجرا کردند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد مهارت برجسته در اجرای دو گروه خبره و کم­تجربه دیده نشده است­، اما دقتِ گروه ماهر در نقطه 2 متری به­طور معنی­داری از پیش­بینی معادله رگرسیون بالاتر بود و از اثر مهارت برجسته حمایت کرد (05/0p<). این برتری خاصِ به­وجودآمده از تمرین در این نقطه، هنگام فقدان نشانه­های بینایی از بین رفت که حمایتی از فرضیه زمینه بینایی بود.